Co NIE jest argumentem w dyskusji o szabacie?
Do tej pory wykazaliśmy, iż Szabat od samego początku istnienia naszego świata został pobłogosławiony, to jest uczyniony błogosławieństwem dla tych, którzy go zachowują oraz poświęcony, a więc oddzielony od pozostałych sześciu dni. Zarówno opis Rdz 2,1-3 jak i Wj 20,8-11 wskazują na mocne powiązanie tego święta z dziełem stwórczym Boga.
Porównaliśmy również dekalog z pozostałymi przykazaniami i zauważyliśmy różnice, tak, iż nie można tych dwóch zbiorów norm traktować jednakowo: dekalog został wypowiedziany do całego Izraela, spisany przez Boga i przechowywany w Skrzyni Świadectwa, natomiast pozostałe przykazania Bóg wypowiedział do Mojżesza, Mojżesz je spisał i kazał trzymać je obok Skrzyni Świadectwa.
To wskazuje, iż chociaż wiele przepisów związanych z ceremoniałem świątynnym oraz z systemem prawnym, socjalnym, wojskowym Izraela było ważnych, to jednak 10 przykazań Bożych ma wartość i zastosowanie uniwersalne, ponadczasowe i ponadkulturowe.
Niektórzy argumentują, iż nie wiemy nic o tym, aby Adam, Ewa czy Noe zachowywali siódmy dzień tygodnia jako święty. Ale nie czytamy także o tym, czy Noe, Set albo Kain czcili swoich rodziców. Wiele rzeczy nie jest spisanych, ale nie jest to, żaden dowód na brak czegoś.
Inny argument, który używają przeciwnicy tego święta, opiera się na tym, iż Bóg nie dał przykazania o szabacie, aż do Góry Synaj. Zapominają przy tym jednak o tekście Rdz 2,1-3, który co prawda nie jest sformułowany w konwencji przykazania, ale jeśli sensem tego tekstu nie jest zachowywanie dnia siódmego jako świętego, to w jakim celu Bóg poświęcił ten dzień? Jakie znaczenie mógłby mieć ten tekst (Rdz 2,1-3 ), gdyby Bóg miał na myśli coś innego? Dodajmy, że nie było także przykazania “Nie będziesz zabijał”, a jednak Kain zabijając Abla zgrzeszył. Widzimy zatem, iż do czasu Góry Synaj prawo Boże nie było spisane ani ujednolicone, lecz nie zmienia to faktu, że istniało i funkcjonowało. Gdy czytamy w Rdz 4 o ofiarach właśnie Kaina i Abla, również nie doszukamy się o Bożym nakazie składania tych ofiar (oraz instrukcji jak to robić) – niemniej jednak, ich praktyka wskazuje na istnienie takiego przykazania/przepisu.
Podsumowanie
Brak dowodów tekstowych nie jest jeszcze dowodem braku faktu, które one miałyby opisywać. Brak spisanego i precyzyjnego prawa moralnego (jakie Bóg dał Izraelitom pod Górą Synaj) nie świadczy, iż prawo Boże nie obowiązywało, ponieważ dowodzą tego grzechy, jakich się dopuszczano od 3 rozdziału Księgi Rodzaju (Rdz 3) do 20 rozdziału Księgi Wyjścia (Wj 20). Trudno też dopatrzyć się innego sensu tekstu Rdz 2,1-3 jak święcenie szabatu, bo jakie znaczenie miałyby słowa: “Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym (…)” (Biblia Tysiąclecia)?
Nie wszystko złoto, co się świeci i nie wszystko argument, co się myśli.
Konrad Pasikowski